Wiedza to fundament funkcjonowania społeczeństwa oraz jego organizacji. Wiedza to nic innego jak zbiór doświadczeń, przekonań, umiejętności oraz informacji, których celem jest rozwiązywania problemów, definiowanie i osiąganie celów.

Cechy wiedzy:

• Wzrastająca wartość oraz postać dynamiczna – oznacza to, że wiedza ewoluuje, zmienia się, dzięki postępom technologicznym, naukowych czy różnorakim kontekstom np. kulturowemu. Zgłębianie oraz wykorzystanie wiedzy wpływa na wzrost jej wartości.
• Posiada charakter jakościowy, nieformalny i nieformalny – charakter jakościowy wiedzy dotyczy konkretnych informacji i umiejętności ważnych dla danego celu oraz kontekstu.

Wiedza nieformalna – oparta jest na doświadczeniu, intuicji, preferencjach, przekonaniach oraz praktykach.

Wiedza formalna – oparta na badaniach, teoriach, zasadach, nauce.

• Materializacja wiedzy i jej tworzenie – poprzez indywidualne lub zbiorowe doświadczenie, wymianę informacji czy refleksji np. w organizacjach. Wiedzę też można dotknąć poprzez umieszczenie jej na nośnikach, dokumentach.
• Dezaktualizacja – wiedza ze względu na tempo rozwoju technologii, badań naukowych może szybko stać się przestarzała. Ważne jest stałe, ciągłe aktualizowanie wiedzy.
• Interpretacja różnorodna – może być inaczej rozumiana przez różne osoby ze względu na kontekst, kulturę, doświadczeń, indywidualnych preferencji.
• Zwrot zainwestowanego kapitału wiedzy – wiedza jest wykorzystywana w codziennych czynnościach, podczas podejmowania decyzji, rozwiązywaniu problemów
• Brak przenoszenia wartościowej wiedzy – charakter wiedzy jest nieuchwytny dla innych grup społecznych niż ta, która tą wiedzą się posługuje np. wiedza danej organizacji będzie nieodpowiednia dla organizacji specjalizującej się w innej branży.
• Pomiar warunków a pomiar samej wiedzy – warunki sprzyjające tworzeniu się wiedzy oparte są na innowacyjności obecnej w danej organizacji, kulturze przedsiębiorstwa, zarządzaniu czy dostępności do informacji
• Symultaniczność wykorzystania wiedzy – wiedza może być wykorzystywana w tym samym czasie przez różne jednostki, co pozwala na jej szybką wymianę w czasie rzeczywistym, co wpływa na efektywność
• Przynależność do społeczeństwa – wiedza krąży w społeczeństwie cały czas np. poprzez edukację, media społecznościowe, dialog międzyludzki
• Trudność uchwycenia, skodyfikowania – wiedza może istnieć w umysłach jednostek, bez ich spisywania. Dlatego ważne jest jej spisywanie
• Pomiar warunków a pomiar samej wiedzy – wiedzy nie można jasno odnaleźć oraz zlokalizować. Można mierzyć warunki, które sprzyjają jej tworzeniu np. zarządzanie wiedzą, dostępność materiałów, zasobów informacyjnych
• Granice między tworzeniem a zastosowaniem – tworzenie wiedzy jest to proces dynamiczny.

Zastosowanie wiedzy:

• Pomoc przy podejmowaniu decyzji
• Poprawa efektywności poprzez doskonalenie procesów, metod
• Innowacyjność poprzez tworzenie innowacyjnych rozwiązań
• Społeczny rozwój, dzięki rozwojowi wiedzy z zakresu technologii, nauki, które wpływają na całe społeczeństwo
• Kreowanie wartości dla klientów
• Rozwój osobisty dzięki zdobywaniu wiedzy z nowych dziedzin

Korzyści z zastosowania wiedzy:

• Utrzymywanie i kreowanie nowych przewag konkurencyjnych
• Podejmowanie lepszych decyzji
• Poprawa jakości usług czy produktów
• Rozwój osobisty
• Zwiększona efektywność procesów, praktyk

Ograniczenia wiedzy:

• Trudności w pomiarze wiedzy
• Dezaktualizacja wiedzy
• Trudność w identyfikacji wartościowej wiedzy na inne organizacje

Bibliografia

• Perechuda K. (red.), Scenariusze, dialogi i procesy zarządzania wiedzą, Difin, Warszawa 2008